Prinses Irenestraat

In het kort

Op deze gemoedelijke woon- en zorglocatie kent iedereen elkaar en heerst een hartelijke sfeer.

Kenmerken

Ziet eruit als een appartementencomplex

Wonen met en zonder zorgvraag

Iedere bewoner een eigen brievenbus en huisnummer

Wat maakt Prinses Irenestraat 100% Prinses Irenestraat?

Het pand ziet eruit als een willekeurig appartementencomplex. Er hangen geen Pleyade vlaggen of banieren. En de locatie heeft geen ‘poëtische’ naam à la Avondrood of Ochtendzon. Wij zijn de Prinses Irenestraat 53A, het gebouw zonder naam. In de entree vind je, net als bij reguliere appartementen, een rijtje brievenbussen. Dat zijn er 36 – meer dus dan het aantal bewoners. Dat komt omdat we een paar appartementen verhuren aan mensen zonder zorgvraag. Overigens hebben niet al onze bewoners ‘fulltime’ ondersteuning nodig. Sommige mensen zijn bedlegerig, maar anderen kunnen een heleboel zelf. En dat is wat we graag willen!

Hoe ervaren medewerkers de sfeer?

We vinden het belangrijk dat de bewoner zijn of haar eigen leven leidt. Dat betekent bijvoorbeeld dat medewerkers niet zomaar bij de bewoner naar binnen lopen. We kloppen of bellen aan en het is aan de bewoner om ons wel of niet binnen te laten. We vragen altijd wat de bewoner wil. Tot diep in de nacht films kijken? Met bier en bitterballen erbij? Prima! Bel ons maar als je naar bed wilt. Vroeg opstaan of juist lang uitslapen? De bewoner heeft de regie en bepaalt hoe hij of zij de dag invult. Onze medewerkers ervaren de locatie dan ook als een woning waar zij werken. Niet als een werkplek waar mensen wonen.

Klinkt goed! Niks meer te verbeteren dus?

Veel collega’s hebben bewust voor deze locatie – en de Pleyade manier van werken – gekozen, maar als je een traditionele setting gewend bent, is het soms even wennen. De bewoner de regie geven, kan voor je gevoel wringen met wat je hebt aangeleerd. Laat je een bewoner de hele dag in bed liggen als hij of zij dat wil, met het risico dat het dag/nacht ritme wordt omgedraaid? Bel je de huisarts als jij denkt dat dit nodig is, maar de bewoner er niet veel voor voelt? Het is soms een beetje een grijs gebied. Iedere situatie is anders. Dat moeten we als team verder verkennen.

Wat is het mafste, meest ontroerende of inspirerende Prinses Irenestraat verhaal?

Ik kies voor een voorbeeld van eigen regie. Om ons gebouw ligt een tuin. Op een gegeven moment gaf een bewoonster van in de 90 aan dat zij graag het voorjaar zou willen zien. Hoe narcissen ontluiken. Hoe ze met de wind meebewegen. Zij heeft toen, samen met twee zorggezellen, bloembollen bij het tuincentrum gekocht. Onze hovenier heeft die in de grond gezet, maar het resultaat was niet helemaal naar tevredenheid. Dus dit jaar is die mevrouw, samen met een andere bewoonster, weer naar het tuincentrum gegaan. De bollen zijn nu onder hun toeziend oog en op hun aanwijzingen, aangeplant, dus als het goed is, gaan we een vrolijk voorjaar tegemoet!