Waalstaete

In het kort

Op deze gemoedelijke woon- en zorglocatie kent iedereen elkaar en heerst een hartelijke sfeer.

Kenmerken

150 bewoners, 200 zorgmedewerkers en daarnaast facilitaire collega’s

Levendig en multicultureel

Eigen restaurant en actieve gemeenschap

Wat maakt Waalstaete 100% Waalstaete?

Waalstaete is een groot gebouw, met twee etages. Op de ene etage wonen zo’n 100 mensen. Elke bewoner heeft een mooi appartement. Met eigen badkamer en keuken. De andere etage is in tweeën gesplitst. Daar wonen in totaal zo’n 50 bewoners. Die bovenverdiepingen kijken uit op het atrium waar altijd wat te doen is. Bovendien hebben we een eigen restaurant. Het is een levendige locatie, in een levendige, multiculturele volkswijk. Er wonen én werken mensen uit alle delen van de wereld. Daar spelen we ook op in. Zo koken we halal als de bewoner dat wil.

Hoe ervaren medewerkers de sfeer?

Als een weerspiegeling van de samenleving waar we onderdeel van uitmaken. Bij Waalstaete is iedereen welkom, als je maar gelukkig wordt van de Pleyade visie: de bewoner niet als ‘patiënt’ benaderen, maar als een individu, als een mens die je laat leven zoals hij of zij dat wil. Daarnaast denk ik dat er een team staat dat goede zorg kan en wil leveren. Ook nu de arbeidsmarkt krap is, lukt dat bij Waalstaete zonder de privé/werk balans te verstoren.

Klinkt goed! Niks meer te verbeteren dus?

We hebben al veel bereikt. De medewerker werkt steeds meer vanuit de visie van Pleyade. Daar kunnen we trots op zijn. Wat ik nog zou willen, is de banden met de wijk verder aanhalen. Ik denk dat buurtbewoners vaker gebruik kunnen maken van Waalstaete faciliteiten. En dat wij de wijk meer kunnen betrekken bij de bewoner. Waalstaete als ankerpunt van de wijk dus.

Wat is het mafste, meest ontroerende of inspirerende Waalstaete verhaal?

Poeh! Er gebeurt hier elke dag iets bijzonders! Twee verhalen springen er voor mij uit. Het eerste is van een man die een ernstige vorm van diabetes had, met alle lichamelijke problemen die je je daarbij kunt voorstellen. Die meneer wilde eigenlijk geen hulp, wees alles af. Maar nadat hij hier kwam wonen, is hij opgebloeid en heeft hij nog een paar mooie jaren beleefd. Daarnaast was er een bewoner uit het midden oosten met heel veel kinderen, achterkleinkinderen en verdere familie. Na zijn overlijden, nodigde de familie het team uit om bij de islamitische overlijdensrituelen aanwezig te zijn. Dat vond ik mooi. En belangrijk, want we leven in een multiculturele maatschappij en we moeten van elkaar willen leren.